Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2013

Λάθος οι πόλεις μας! Και εσύ τι κάνεις;

Η προσβασιμότητα και η προσπελασιμότητα μιας πόλης είναι ο δείκτης της ποιότητας της. 
Όσα ακριβά καταστήματα κι αν διαθέτει, όσα τρέντυ μπαρ και χίπστερ γωνιές κι αν ανακαλύπτουν οι μόνιμοι ή περαστικοί θαμώνες της, η ουσία της καθημερινότητας μιας πόλης παραμένει στη δυνατότητα όλοι όσοι κινούνται στους δρόμους της να απολαμβάνουν ίδιες δυνατότητες πρόσβασης σε όλα τα σημεία: πεζοδρόμια, πάρκα, δημόσιες υπηρεσίες και κτήρια, αστικές συγκοινωνίες.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά. Κατ' αρχήν, οι ελληνικές πόλεις στην πλειοψηφία τους δεν είναι φτιαγμένες για να τις απολαμβάνουν άνετα όλοι. Μικρά, ακανόνιστα στενά, με μικρά ή καθόλου πεζοδρόμια, κολώνες ηλεκτροδότησης, δέντρα και κάδους απορριμάτων που κλέβουν χώρο από τα πεζοδρόμια και γενικότερα πόλεις φτιαγμένες για να εξυπηρετούν στο μέγιστο τα οχήματα και όχι τους ανθρώπους. Ακόμα και οι πρώτες προσπάθειες να κατασκευαστούν ράμπες στα πεζοδρόμια χαρακτηρίστηκαν από ελλειπή σχεδιασμό, προχειρότητα στην κατασκευή και καμιά απολύτως τελική ουσία για τα άτομα που καλούνται, κατά κύριο λόγο, να τις χρησιμοποιήσουν.

Κατά δεύτερον, οι ίδιοι οι κάτοικοι ή περαστικοί των πόλεων, με το συνήθως υπερφίαλο “εγώ” να ορίζει ως πρωτεύουσα ανάγκη την δική τους εξυπηρέτηση, αγκαζέ με πρόχειρες δικαιολογίες ανάθεσης ευθύνης σε τρίτους, που ουσιαστικά ακυρώνουν την προσπελασιμότητα της πόλης, ακόμα και στα σημεία όπου έχει τελικά υπάρξει μέριμνα για την βελτίωση της πρόσβασης.

Ίσως τελικά η έκπληξη για το καταπληκτικό των πόλεων του εξωτερικού, που με στόμα ανοιχτό αναφωνούμε οι βλαχομπαρόκ νεοέλληνες στις εξορμήσεις μας, να μην έγκειται σε απόλυτο βαθμό στην αδυναμία του κρατικού μηχανισμού να βελτιώσει τις συνθήκες της καθημερινότητας μας, αλλά στον σεβασμό που, ως εκ των ων ουκ άνευ, απουσιάζει από το ρεπερτόριο της ζωής των κατοίκων των πόλεων μας.


Το κράτος οφείλει να κάνει τη δουλειά του και εμείς να δείξουμε την αλληλεγγύη μας στην πράξη.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου